Czy staramy się odnowić nasza osobistą relację z Jezusem, poczuć Boże miłosierdzie i naprawić często nadwyrężone relacje rodzinne, wypełniając nasz dom Boża miłością?
Dzięki łasce Jezusa możemy wybrać ścieżkę sprawiedliwego, która jest prosta. Jakim należy być człowiekiem? W jaki sposób mamy kroczyć przez nasze życie?
Miłość, wierność, prawdomówność, szacunek, lojalność, skromność i uczciwość to są cechy miłe Bogu. Tacy powinniśmy być przez cały czas, budując naszą osobistą relację z Jezusem.
Życie nauczyło mnie pokory. Żeby być jednak człowiekiem pokornym trzeba upaść, spaść z piedestału, ukorzyć się. Upadek nie jest wstydem. Wstydem jest amoralność, pycha, kłamstwo, obojętność na krzywdę, nienawiść, czy nieuczciwość. Kierując się w życiu negatywnymi emocjami zmierzamy prosto w kierunku do Szeolu, do „Otchłani spustoszenia”.
Wejdźmy więc na ścieżkę sprawiedliwego. Idźmy drogą prawości, uczciwości i pokory. Już za życia musimy się przygotowywać do spotkania z Jezusem. Niech nasze życie będzie pełne wiary, a za naszą wiarą niech idą dobre uczynki, jako świadectwo naszej wiary.
