Starożytna Syria leżała pomiędzy Morzem Śródziemnym (granica zachodnia) a rzeką Eufrat (granica wschodnia) i między górami Taurus (granica północna) i Palestyną (granica północna). Dzisiaj obecne granice Syrii wyglądają inaczej. Pierwsze pierwotne piśmiennictwo syryjskie mamy już w pierwszej połowie II tys. p.n.e., a pierwsze informacje dotyczące Syrii, które odnotowują inne kraje, możemy odnaleźć w piśmiennictwie mezopotamskim i egipskim z połowy III tys. p.n.e.

Termin Aram pochodzi od Aramejczyków, którzy zamieszkiwali starożytną Syrię. Jak podaje Księga Amosa (9, 7) Aramejczycy wywodzili się z Kir, miejsca, które do dzisiaj nie zostało zidentyfikowane. Jak podaje Księga Rodzaju (10, 22), Aramejczycy pochodzą od Arama wnuka Noego. Aramejczycy nie stworzyli nigdy własnego, silnego państwa, ale byli podzieleni na małe państewka, który konsolidowały się ze sobą podczas wojen np. przeciwko Izraelowi i Fenicjanom za Ben Hadada I, albo w 854 r. p.n.e. przeciwko Asyrii. Do zniszczenia Damaszku i osłabieniu państw aramejskich doszło po najeździe króla Asyrii Tiglatpilesara III i króla Judy Achaza przeciwko Aramejczykom. Z biegiem czasu pozbawione zdolności militarnych państwa aramejskie stały się zwykłymi prowincjami leżącymi w Asyrii. dowiedz się więcej »