Ostatnio coraz rzadziej zaglądam w internet i nie mam w sumie czego żałować. Człowiek nie zdaje sobie sprawy nawet, ile czasu bezpowrotnie traci w swoim życiu. Współcześni ludzie całą swoję energię i czas poświęcają na życie w ułudnym i nierealnym świecie. Nie odrywają wzroku od internetu w komórce, a ich pierwszą czynnością po przebudzeniu nie jest modlitwa, lecz kontrola facebooka.
Trzeba rozejrzeć się dookoła, ile na codzień człowiek traci ze swego życia? Dookoła nas jest piękny świat, dostępny niemal na wyciągnięcie ręki. Malownicze krajobrazy, góry, jeziora, rzeki. To niezwykły dar, cud Bożej łaski i stworzenia.
Idźmy do lasu, dotknijmy drzewa, wdychajmy jego zapach, delektujmy się ciszą, szumem drzew, odgłosami natury. Weźmy do ręki garść ziemi, rozprostujmy palce i poczujmy, jak powoli wysypuje się nam z ręki. To jest nasze życie, które nieubłagalnie ucieka nam między palcami. Z każdą sekundą każdy człowiek staje się coraz starszy. Nikt nie zna, ani dnia, ani godziny, kiedy opuści doczesny świat. Może to się stać za 50 lat, a może juz jutro, czy za chwilę. Nie wiemy, co jest nam pisane, dlatego też musimy cieszyć się życiem, w tej właśnie chwili. To jest prawdziwe życie. Spójrzmy w niebo, zamknijmy oczy i wsłuchajmy się w ciszę. To właśnie w ciszy i ufności leży nasza siła.
