Pokora nie jest tchórzostwem, poniżaniem się, ani też służalczością. Takie postawy są karykaturą tej cechy. Pokora jest prawdą o samym sobie, skromnością i uczciwością emocjonalną. Pokora to umiejętność przyznawania się do swoich błędów, pochylenie głowy  w pokorze w przypadku winy. Oznacza ona również pozytywne, konstruktywne podejście do życia w wierze, w Pana naszego Jezusa. Przeciwieństwem pokory jest zaś pycha, próżność i bufonada. Dlatego też ci wszyscy, którzy się wywyższają nad innymi, epatują swoim bogactwem, władzą, możliwościami, czy umiejętnościami, zostaną w swoim czasie poniżeni i rozliczeni przez Boga, który ich właściwie i sprawiedliwie osądzi. Bóg bowiem pysznym się sprzeciwia i ich karze, a łaskę i miłosierdzie okazuje tylko tym pokornym.

„Bóg pysznym się sprzeciwia, a pokornym łaskę daje.” (1P 5,5)

 

 

« »